Czarci kęs wśród łąk

Na Wyspach występuje ponad 400 gatunków roślin, głównie kwiatów, traw, mchów i porostów – czytamy na stronie Jensa-Kjelda Jensena – prawdziwej encyklopedii farerskiej flory i fauny.

Wbrew obiegowej opinii Wyspy Owcze to nie tylko surowy, pokryty kamieniem pustynny krajobraz. W czasie farerskich wędrówek nie trzeba nawet zbyt mocno wyostrzać wzroku w poszukiwaniu ciekawych okazów flory. Część z nich sama przyciąga oko.

Wyjaśnienia intrygującej nazwy czarcikęsa łąkowego (Succisa pratensis) szukać należy w dawnych przekazach. Roślina ta stosowana była w ziołolecznictwie, między innymi jako środek na świąd – przypadłość, którą – jak wierzono – sprowadza sam diabeł. Rozwścieczony skutecznością leku podgryzał korzenie czarcikęsa. W ten sposób tłumaczono sobie dawniej ich poszarpany wygląd.

Farerska nazwa czarcikęsa – blákollur – oznacza błękitną koronę.

Farerskie łąki usiane są żółtymi kwiatami kaczeńca vel knieci błotnej (Caltha palustris, far. mýrisólja).

Jego farerska nazwa wskazuje na miejsce występowania (mýri – tereny podmokłe), a jej drugi człon – sólja – jest połączeniem słów słońce i oko. Takim też, skrótowym mianem Farerzy zazwyczaj określają swój narodowy kwiat. To zaszczytne miano skromny kaczeniec otrzymał w wyniku internetowego, powszechnego głosowania w 2005 roku. Trzy lata później doczekał się on także pocztowego znaczka projektu Edwarda Fuglø.

Wędrując wśród farerskich skalistych pustkowi, warto szukać rozległych kęp mchu pokrytych drobnymi kwiatami. Roślina, którą – z racji wyglądu, acz błędnie – określa się niekiedy kwitnącym mchem, ma po polsku dość mało przyjemną nazwę – lepnica bezłodygowa (Silene acaulis). Farerowie zwą ją z kolei leggstutt túvublóma, co w wolnym tłumaczeniu oznacza mały kwiat w kępce.

Wełnianka wąskolistna (Eriophorum angustifolium, far. mýrifípa) zdobi liczne farerskie torfowiska. W lipcu i sierpniu, kiedy jej owoce pokryją się kilkucentrymetrowymi białymi „włosami”. Roślina, przypominająca wówczas bawełnę, staje się wdzięcznym obiektem fotograficznym. Jej rozległe, przypominające pola bawełny, skupiska znaleźć można m.in. nad jeziorem Fjallavatn na Vágar.