W podróż po farerskich miastach, osadach i przysiółkach wybierzemy się tym razem w nietypowym składzie. Naszymi towarzyszami będą bowiem – z pozoru tylko banalne – tabliczki z nazwami ulic.
Kategoria: Infrastruktura (Page 1 of 3)
Jest rok 1996. Pierwsi Farerzy uzyskują dostęp do globalnej sieci. Internet trafia pod strzechy. Jak wyglądała farerska sieć ćwierć wieku temu, gdy na naszych komputerach królowały Windowsy 98 i XP?
Podstawowym paliwem na Wyspach Owczych był przez wieki torf. Pionierskie próby związane z pozyskaniem energii z mas wody podjął w roku 1907 Ólavur á Heygum. Pierwsza, uruchomiona w 1921 r. na Suðuroy, hydroelektrownia działa do dziś.
Samorządowa spółka odpowiedzialna za dostawy energii elektrycznej powstała w 1946 roku.
Pierwsze turbiny wiatrowe zainstalowano w roku 1993. W roku 2020 na opłotkach Tórshavn rozpoczęto produkcję energii z biogazu, zaś rok wcześniej ruszyły testy farmy paneli słonecznych (!) na Suðuroy.
W lutym 2024 r. do sieci trafił prąd z instalacji pozyskującej energię z fal morskich w Vestmannie.
Cel „Vision 2030” zakłada pozyskiwanie energii elektrycznej na Wyspach Owczych wyłączenie ze źródeł odnawialnych.
Sto metrów zardzewiałego wąskiego toru na przystani w Gjógv. Nazwanie tego krótkiego odcinka farerskich szyn koleją jest być może nieco na wyrost. Ale któż powstrzyma „mikola” przed jego fascynacją stalowym szlakiem, choćby tym najkrótszym?
W październiku 2017 roku, po intrygującej akcji zachęcającej, google’owe Street View wzbogaciło się o farerskie kadry. Z domowego zacisza można od tamtego czasu spojrzeć nie tylko na Kunoy i Kalsoy z perspektywy drogi wiodącej z Syðradalur, ale i wybrać się – jak wymieniał wówczas farerski portal.fo – na wycieczkę do latarni na przylądku Kallur czy w rejs szybkimi łodziami RIB do jaskiń wyspy Hestur. Nie zabrakło także ujęć z farerskich tuneli.
O osiemnastu wyspach zagubionych wśród północnych mórz. Subiektywnie. Czasem nawet bardzo.
