Tórshavn dzieli od Dublina bez mała tysiąc kilometrów. Co ciekawe, odległość ze stolicy Wysp Owczych do duńskiej metropolii – formalnego zwierzchnika farerskiego archipelagu – jest o ponad trzysta kilometrów dłuższa.

Mimo znacznych odległości, na irlandzkich i farerskich mapach znajdziemy dwa bliźniacze punkty. Farerską zatokę Brendana (far. Brandansvík) i irlandzki Brandon Creek (irl. Cuas an Bhodaigh) łączy osoba pewnego ambitnego mnicha pustelnika.

Urodzony w roku 484 św. Brendan, zwany Nawigatorem, miał odbyć legendarną, trwającą siedem lat morską wyprawę, podczas której dotarł do Islandii, Nowej Fundlandii i wyspy Jan Mayen. Jego podróż w poszukiwaniu Hy Brasail (Błogosławionej Wyspy) spisana została kilka stuleci później w dziele Navigatio Sancti Brendani Abbatis (Podróż Św. Brendana Opata).

Na kartach wspomnianej księgi znajdziemy wzmiankę o znajdującej się w odległości kilku dni żeglugi od Szkocji „Wyspie Owiec” i „Ptasim Raju” . Czyżby irlandzki eremita dotarł także na Wyspy Owcze? Tego nie jesteśmy pewni.

Irlandzki Brandon Creek skąd w swoją podróż wyruszyć miał św. Brendan

Pewności nie mamy także w kwestii tego gdzie św. Brendan rozpoczął swą ambitną podróż. Wg legendy miał on wyruszyć ze znajdującej się na malowniczym półwyspie Dingle zatoczki noszącej obecnie jego imię – Brandon Creek. Choć i tu irlandzkie źródła nie są zgodne, wspominając także pobliski Brandon Point.

Á Líkhúsi – czy tu swoją pustelnię odnalazł św. Brendan?

Wróćmy jednak na Owczy archipelag, gdzie u brzegu zatoki Brendana znajduje się miejsce zwane á Líkhúsi (miejsce na zwłoki). Odnaleźć tam można pozostałości starego kościółka i cmentarza, które niemal w całości zdążyło pochłonąć już morze. Historycy spierają się czy mierzące kilkanaście metrów długości kamienne ruiny sięgają swą historią czasów wyprawy eremity, a on sam znalazł w niej swą samotnię, czy też konstrukcja jest znacznie nowsza (wiek XV), a św. Brendan został jedynie jej patronem.


Kilka dekad temu brytyjski podróżnik Tim Severin postanowił powtórzyć legendarną wyprawę św. Brendana. Wśród pięciu członków ekspedycji znalazł się farerski artysta Tróndur Patursson. W maju 1976 roku w Brandon Creek od brzegu odbiła starannie odtworzona łódź żaglowa z czasów wyprawy irlandzkiego mnicha. Jej kadłub – w postaci szkieletu z drewnianych listew – obciągnięto garbowaną skórą wołową. Pięciu śmiałków po ponad roku dotarło do Nowej Fundlandii dowodząc, że ambitny transatlantycki rejs św. Brendana sprzed piętnastu stuleci był możliwy.