Farerskie kadry

Blog o Wyspach Owczych

Tag: foto (Page 6 of 9)

Farerskie kadry sprzed lat

Duńskie Muzeum Narodowe udostępniło przebogatą kolekcję zdjęć wykonanych przez duńskich badaczy na Wyspach Owczych. Najstarsze zdjęcia ze zbioru liczącego ponad 1600 pozycji pochodzą z roku 1890. Fotograf i malarz Johannes Klein oraz archeolog Daniel Brunn przybyli wtedy na Faroje, aby udokumentować ten dla w nich egzotyczny archipelag na potrzeby Wystawy Światowej, która w roku 1900 miała odbyć się w Paryżu. W swoich artykułach Brunn opisał Wyspy i ich mieszkańców jako dziwnych i całkowicie odmiennych od współczesnych Europejczyków. Podziw wśród badaczy budziła zaradność miejscowych, ciekawiły ich stroje, a ich przesądy uważali za dziecinne.

Podział wielorybiego mięsa między mieszkańców Tórshavn (Johannes Klein, 1898)

Tradycja nadal zajmuje szczególne miejsce w tożsamości Farerów. Wibeke Haldruo Pederesen, kierująca Muzeum Narodowym, zauważa, że większość scen uwiecznionych na zdjęciach sprzed ponad stu lat nadal ma miejsce na Wyspach. Farerczycy nadal łapią ptaki i suszą ryby, zachowali tradycję tańca korodowego, noszą narodowe stroje.

Ptaskie klify na Sandoy, lata 90. XIX wieku





Droga do Søltuvík na Sandoy.

Holger Rasmussen, 1947

Tjørnuvík wczoraj i dziś

Holger Rasmussen, 1947
Ziemniaczane poletka, Holger Rasmussen, 1947

Saksun i laguna Pollurin.

Holger Rasmussen, 1949

Tórshavn.

Transport mleka w Tórshavn, lata 90. XIX wieku
Pocztówka ze starego Tórshavn

W poszukiwaniu zaginionego czasu

Na tórshavnarskim Tinganesie, mniej więcej w połowie odległości między masztem z powiewającą farerską flagą, a budynkiem Skansapakkhusið* warto spojrzeć pod stopy w poszukiwaniu ciekawego zegara.

A konkretnie zegara słonecznego wyrytego w jednej z rozlicznych skał na cyplu wieńczącym Tinganes. Jego historia jest dość tajemnicza. Przypuszcza się, że zegar powstał w tym miejscu przed rokiem 1000, zanim Wyspy Owcze przyjęły chrześcijaństwo, a lokalni mieszkańcy nadal wierzyli w nordyckie bóstwa – w tym Tora, patrona farerskiej stolicy.

P.S. W ramach pozytywnych wieści: do zimy pozostało 111 dni.

* – wzniesiony w roku 1749 dawny (i czerwony, jak wszystkie budynki na Tinganesie) budynek magazynowy, obecnie siedziba farerskiego premiera

Latarnia

Jeżeli jest cokolwiek pewnego, to to, że latarnia morska świeci.

Tove Jansson – Tatuś Muminka i morze

Na zdjęciu viti, czyli farerska latarnia w Velbastaður.

Myczyneskie kontrasty

W ramach kontynuacji Pocztówek z Mykines – dwa przeciwieństwa:

Podpisy proszę uzupełnić we własnych zakresie.

Pocztówki z Mykines

Wprowadzenie łódki do suchego doku  z nabrzeża otoczonego wysokim bazaltowymi ścianami wymaga niemałego wysiłku.

Myczyneski kościół konsekrowany w 1879 roku, kryty darnią i otoczony cmentarzykiem z nagrobkami z nazwiskami zatartymi przez wiatr i deszcz.

Wszechświat Mykines w miniaturce – model w skali pobliskiego domu. Na jego tyłach znajduje się nawet mała łódka.

Lądowisko dla helikopterów zapewniające łączność z resztą świata w zimowych miesiącach, gdy zawieszane są codzienne kursy promu z Sørvágur.

W roku 1971 bożonarodzeniową pocztę musiał na Mykines dostarczyć helikopter duńskiej marynarki wojennej. Wzburzone morze nie pozwalało na przyjęcie żadnej łodzi w tutejszej przystani. Awaria silnika zmusiła załogę do spędzenia Świąt Bożego Narodzenia na najbardziej na zachód wysuniętej wyspie archipelagu. Ekipa mechaników przybyła z odsieczą na dwóch maszynach Sikorsky S-61 dopiero 28 grudnia. 2 stycznia warunki pogodowe poprawiły się na tyle, że udało się naprawioną maszynę poderwać do lotu.

Zainteresowanych myczyneskim wszechświatem odsyłam na olivant.fo/~mykines – prawdziwej encyklopedii o tej Kropce ginącej na mapach w oceanie błękitu. Kropki zamieszkałej przez dwadzieścia osób, kilkanaście tysięcy owiec i kilka milionów ptaków.

Page 6 of 9

Tekst i zdjęcia: Maciej Brencz & Materiały udostępnione na licencji CC BY-SA 4.0


Napędzane przez WordPress & Szablon autorstwa Andersa Noréna