21 marca 1855 roku to w historii Wysp Owczych data przełomowa. Tego dnia zniesiono Duński Monopol Handlowy, od początku XVIII wieku dławiący farerską gospodarkę. Podjęta przez władze – dość symbolicznie, bo w pierwszy dzień wiosny – decyzja umożliwiła szybki rozwój ekonomiczny i społeczny archipelagu. W przeciągu kilku kolejnych dziesięcioleci powstało wiele firm, które na trwałe wpisały się w lokalną historię. Jedną z nich jest założony w roku 1888 browar Föroya Bjór (pol. Piwo Wysp Owczych).

Simon Frederik Hansen przyszedł na świat w roku 1863. Símun í Vági, bo tak częściej się do niego zwracano, w wieku lat dwudziestu wyjechał do Danii, aby poznać warsztat pracy piekarza. Przy okazji zgłębił także proces warzenia piwa.
Gdy w 1888 roku powrócił do rodzinnego Vágur (które nieco później przyjmie nazwę Klaksvík i połączy się z sąsiednimi wioskami), postanowił wykorzystać zdobytą na obczyźnie wiedzę. W ten sposób powstała piekarnia i działający po dziś dzień browar Föroya Bjór.

Co ciekawe, jeszcze dłuższą, bo sięgającą roku 1849, historię miał założony w Tórshavn Restorffs Bryggjarí. Ten rodzinny browar warzył złocisty trunek aż do początku XXI wieku. Część jego produkcji przejął bohater dzisiejszego wpisu – Föroya Bjór.

W roku 1907 Farerzy zagłosowali w referendum za znacznym ograniczeniem produkcji i sprzedaży mocniejszych trunków. Przez kolejne 74 lata (!) klakswicki browar ważyć mógł jedynie piwa o „mocy” nieprzekraczającej 2,7%. Co ciekawe, dozwolony był indywidualny, lecz reglamentowany import mocniejszych trunków.

Pałeczkę po Símunie í Vági, który zmarł w 1935 roku, przejął Einar Fróvin Waag. Wzniósł on nowy browar wyposażony w nowoczesną maszynerię. Jego syn, również noszący imię Einar, został wysłany do szkoły dla browarników w Niemczech, gdzie zdobył także wiedzę praktyczną, którą wykorzysta w rodzinnym browarze.
Młodszy z Einarów pełni dziś funkcję dyrektora wykonawczego Föroya Bjór, a jego córka Annika dba o należytą kontrolę jakości warzonych w browarze specjałów.

Wprowadzona na początku XX wieku „farerska prohibicja” została nieco złagodzona w roku 1980, gdy zezwolono na warzenie mocniejszych piw (o zawartości alkoholu do 5,8%). W końcu, w latach 90-tych zliberalizowano przepisy i powołano do życia farerską sieć państwowych sklepów monopolowych, zwaną potocznie Rusan. Föroya Bjór uzyskało zgodę na sprzedaż własnych wyrobów w firmowym sklepie.

W roku 2009 z najstarszym, nadal działającym farerskim browarem zaczęła konkurować, założona w podstołecznym Velbastaður Okkara (pol. Nasze). Mimo pozytywnego przyjęcia przez smakoszy piwa, firma borykała się z problemami finansowymi. W czerwcu 2020 roku Okkara została kupiona przez Føroya Bjór.

Dziś Føroya Bjór warzy nie tylko piwa. Obok 18 gatunków złocistego płynu warzonych w Klaksvík, charakterystycznym logiem barana sygnowany jest cydr, niskoprocentowy pils, szereg oranżad, wód gazowanych, tonik, piwo korzenne oraz wody mineralne.

Dopiero od 2012 roku prawo pozwala produkować na farerskiej ziemi najmocniejsze trunki. Pod marką Einar’s Distillery warzony jest dziś gin, wódka oraz okowita. W miedzianych kadziach dojrzewa właśnie pierwsza partia farerskiej whisky.
Warto wybrać się na trwającą około godzinę wycieczkę po Föroya Bjór. Zapisy przyjmowane są mailowo pod adresem fb@foroyabjor.fo (koszt 250 DKK). Zwiedzanie w małej grupie z przewodnikiem wieńczy degustacja piw.


