O wydobyciu węgla brunatnego na Wyspach Owczych wspomniał w wydanym w 1673 roku opisie farerskiej natury i ludności Lucas Debes. Jego pokłady znaleźć można na Mykines i Suðuroy. Statystyki jego wydobycia w Hvalbie sięgają końca XVII wieku.

Kolejowe tory – rzadki farerski widok gdzieś w okolicach Hvalby

Najdłuższa sztolnia sięga 700 metrów wgłąb suðuroyjskich wzgórz. Zasypane wejścia do starych górniczych korytarzy widoczne są z drogi prowadzącej do Hvalby.

Znaczenie węgla na Wyspach znacznie spadło po 1945 roku. Nadal jednak sprzedawany jest on na lokalnym rynku. Zatrudniającą kilku górników, jedyną farerską kopalnię w Hvalbie można zwiedzać.

Jeden z kilku farerskich górników

Złoża farerskiego węgla oszacowano w latach 50. na 14 milionów ton. W roku 2010 rozpoczęto eksploatację złoża wysokokalorycznego węgla w nowym korytarzu.

Zdjęcia pochodzą z wystawy w Muzeum Narodowym Wysp Owczych Tjóðsavnið.