Mewa to typowy w każdym calu przedstawiciel morza, okrutnik bez skrupułów, jak powszechnie wiadomo jest imponującym lotnikiem, z wyglądu nieskazitelnie czysta, zadbana i schludna, jak świeża wyprasowana ściereczka we wzorcowej kuchni.
William Heinesen, Wilgotna ojczyzna
Kategoria: Kultura (Page 2 of 14)
Na Wyspach występuje ponad 400 gatunków roślin, głównie kwiatów, traw, mchów i porostów – czytamy na stronie Jensa-Kjelda Jensena – prawdziwej encyklopedii farerskiej flory i fauny.
Nie pamiętam już czy po raz pierwszy z ich twórczością zetknąłem się dzięki serwisowi Bandcamp. Możliwe, że poznałem ich przeglądając listę farerskim kapel na Encyclopaedia Metallum. Jednak już samo zerknięcie na skład zespołu, w którym wokalistą jest Deyði (Śmierć), na gitarze gra Pest (Plaga), na basie – Hungur (Głód), zaś za perkusją zasiada Kríggj (Wojna) upewnia w jednym – będzie mrocznie.
– Cztery lata ciężkich robót za kilka głupich szali? Czego jednak nie robi się z miłości? – pomyślał. – Wiatr zmienia kierunek na północny. Muszę ruszyć na południe, do mojej drugiej kryjówki – dodał.
Farerskim słowem gong nazywa się wąskie i długie przejście. Forma określona tego rzeczownika – Gongin – jest nazwą brukowanej, wąskiej, urokliwej uliczki w centrum Tórshavn. W dawne czasy jej świetności przenosi nas opowiadanie Williama Heinesena „Wilgotna ojczyzna”.
O osiemnastu wyspach zagubionych wśród północnych mórz. Subiektywnie. Czasem nawet bardzo.
